Η φαντασία μου φτίαχνει απίστευτες ιστορίες για να ικανοποιήσει αυτά που το μυαλό προστάζει। "Καπου το'χω ξαναδεί"। "Κάπου το'χω ξανακούσει"। "Κάτι μου θυμίζει"। Άλλοι το λένε déjà vu, εγώ το λέω υποσυνείδητο. Του αρέσει πολύ να παίζει μαζί μου, να ελέγχει το μυαλό μου, να με αφήνει αβοήθητη. Μου θυμίζει συνεχώς πως έχει μεγαλύτερη δύναμη απο εμένα. Δεν θέλει να ξεχνάς. Όμως, εγώ, παρόλο που γνωρίζω καταβάθος τη δυναμή του, το υποτιμώ συνεχώς, υποβαθμίζω την αξία του προκαλώντας το σε ολοένα και δυσκολότερα παιχνίδια που δεν μπορώ να κερδίσω. Δεν βρισκόμαστε όμως σε αντίπαλα στρατόπεδα. Είμαστε σύμμαχοι που εμπλέκονται σε πολλούς εμφυλίους - κάτι σαν Ελλάδα.
Σε πολλές περιπτώσεις με έχει βοηθήσει να απαλύνω τον πόνο, ν' αφήσω πίσω την πικρία, να ανασυγκροτηθώ και να βρω τον εαυτό μου μετά απο κάθε καταιγίδα και θα συνεχίσει να το κάνει.
Υπάρχει. Τον ξέρω. Τον είδα. Του μίλησα. Τον άγγιξα.
Δεν τον πλησίασα. Δεν τον γνώρισα. Δεν ήρθα κοντά του.
Φόβος, δειλία, ανασφάλεια. 'Εννοιες που σε κρατάνε πίσω, ασφαλή. Δεν ήταν εγωισμός, ήταν αδυναμία. Τώρα πια το βλεπω καθαρά. Κι όμως, ακόμα και τώρα το ίδιο θα έκανα. Πάντα το ίδιο κάνω. 'Ιδιες περιπτώσεις, διαφορετικές καταστάσεις, λιγότερα συναισθήματα. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να εκτεθεί, να αισθανθεί, να νιώσει, να ζήσει.
Άσε το υποσυνείδητό σου να δημιουργήσει τις καταστάσεις που σε βολεύουν και όλα θα εξελιχθούν όπως τα θες. Τελικά, η φαντασία κάνει καλά τη δουλειά της. Κοίτα που έχουμε φτάσει. Κοίτα! Τα κατάφερες και πάλι. Σώα και αβλαβής!