Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Το Κουτί της Πανδώρας


Είναι που λες το κουτί της Πανδώρας, το θυμάσαι είμαι σίγουρη. Αυτό το κουτί λοιπόν, της Πανδώρας, μας το ´χουνε δώσει εμάς να το φυλάμε. γιατί όμως δεν ξέρω. Αποφασίσαμε από κοινού να το βάλουμε πάνω στο σχοινί που μοιραζόμαστε. Ένα σχοινί που το θυμάμαι πάντα τεντωμένο. Είπαμε θα το βάλουμε στη μέση γιατί πάνω απ´ όλα είμαστε δίκαιοι. Κρατάμε το σχοινί από τις δυο του άκρες και το προσέχουμε σαν παιδί. Θυμάσαι που μου είπες ότι θα ´θελες να κάνεις πολλά παιδιά μια μέρα; Μου είπες πόσα και γέλασα. 
Από τότε που μας έδωσαν όμως, το κουτί της Πανδώρας δυσκολεύεται λίγο η επικοινωνία. Λιγουλάκι όμως. Ίσως δεν πιάνει σήμα, είμαστε και ψηλά. Ίσως να είναι και ο όγκος που κάνει παρεμβολές. Δεν έχει σημασία όμως γιατί εμείς προχωράμε. 
Δύο νέοι να παλεύουνε να βρούνε άκρη. Οδηγίες δεν μας έδωσε ποτέ κανείς. Κανείς δεν μας είπε τους κανόνες κι ας είναι αόρατοι. 
Τραβάω εγώ το σχοινί προς το μέρος μου αναγκάζεσαι να κάνεις ένα βήμα μπροστά, ένα μόνο γιατί είμαστε ψηλά.  Το κουτί, το δικό μας κουτί, κουνιέται και είναι έτοιμο να πέσει. Μας είπανε όμως ότι δεν πρέπει να πέσει. Εμείς το βάλαμε στη μέση ενός σχοινιού και στεκόμαστε στις οροφές δυο ουρανοξύστων. Τι ειρωνεία. Περνιόμαστε και για έξυπνοι. 
Τι θα γίνει άραγε όταν αρχίσεις να ανεβαίνεις; Δεν το ξέρεις εσύ ακόμα όμως εγώ είμαι σίγουρη. Φαίνεται ο άνθρωπος με μέλλον. Και, τι θα γίνει όταν εγώ αρχίσω να κατεβαίνω; Είμαι και γι' αυτό σίγουρη τα ψηλά δεν κάνουν για μένα μου είναι πολύ. 
Το κουτί της Πανδώρας. Η περιέργεια να το ανοίξουμε. Ο φόβος να τα χάσουμε όλα. Είπαμε να μην το ανοίξουμε κι ο πειρασμός μεγάλος. 
Όμως εμείς εκεί ατρόμητοι, γενναίοι θαρραλέοι  πήραμε το ρόλο μας στα σοβαρά. Γι' αυτό και είπαμε πως το κουτί της Πανδώρας θα παραμείνει κλειστό. Μέχρι νεοτέρας. Ώσπου να έρθουν να το παραλάβουν. Συνηθίσαμε να το 'χουμε εκεί στη μέση. Του δίνει ένα κάτι, μια γεύση.  Είμαστε καλά. Θα γίνουμε εμείς, κι όλα θα πάνε μια χαρά. 
να θυμάσαι όμως να μην φύγεις. 

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Tο γυαλί


Εσύ δεν έχεις πληγές, είσαι γυαλί ακέραιο.
Εσύ δεν έχεις σπάσει, είσαι γυαλί ακέραιο.
Εσύ δεν έχεις νιώσει, είσαι γυαλί ακέραιο.
Εσύ δεν έχεις αγαπήσει, είσαι γυαλί ακέραιο.

Αυτή την εντύπωση σου δείχνει κι όμως δεν είναι έτσι. Ξέρει, βλέπεις, να το κρύβει.

Όσο και να θες,
Πίσω δεν μπορείς τη ζωή σου να την πάρεις.
Ζήσε όση απομείνει.

Η ζωή δεν είναι γυαλί ακέραιο.
Η ζωή σπάει, γίνεται θρύψαλα.
Μικρά ασυμμάζευτα κομματάκια.

Και ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις
Όλα διορθώνονται,
Όλα μπαίνουν στη θέση τους,
Και το γυαλί γίνεται ξανά ακέραιο.